24ores

«Κοιτάζω αντίκρυ μου και χαίρουμαι, ενώ ακούγω τη θάλασσα ν’ αλαφροκυματίζει»

Κοιτάζω αντίκρυ μου και χαίρουμαι, ενώ ακούγω τη θάλασσα ν’ αλαφροκυματίζει και τα κυματάκια να μουρμουρίζουνε στα φύκια της ακρογιαλιάς. Αντίκρυ βλέπω δυο νησιά, το ‘να πισ’ απ’ τ’ άλλο. Το πιο κοντινό φαίνεται καθαρώτατα, μ’ όλα τα καθέκαστα. Το άλλο που κρύβεται από πίσω του, γαλανιάζει, έχει ένα δροσερό χρώμα, το χρώμα του νερού. […]

Για να αποκτήσετε πρόσβαση στο άρθρο θα πρέπει να αποκτήσετε κάποια συνδρομή. Διαλέξτε το πλάνο της εδώ. Εάν είστε ήδη συνδρομητής κάντε log in