ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ, Σκηνή δεύτερη, Γέρμα: «Αχ! Θλιμμένο μου λιβάδι! Αχ! Mε πόρτα μοιάζεις σφαλιστή, την ομορφιά έξω που κλείνει. Έναν γιο πώς ποθώ να με παιδεύει μα ο αέρας, του χλωμού φεγγαριού μου στέλνει τους ανθούς. Τα στήθη ετούτα από γάλα ζεστό, δυο αλόγου σφυγμοί στη σφιχτή μου τη σάρκα το κλαρί της ελπίδας μου […]
