Ο Χάιντεγκερ, ο Σαρτρ και ο Μίμης Ανδρουλάκης
«Ανάμεσα στον κόσμο και στη συνείδηση δεν υπάρχει τίποτα, αλλά αυτό το τίποτα, είναι αδιαπέραστο, είναι ο πιο ριζικός χωρισμός. Δεν είμαι αυτός ο κόσμος, όπως δεν είμαι και το παρελθόν μου, ή το μέλλον μου. Χρειάζεται να είμαι όλα αυτά χωρίς ποτέ να τα κατέχω οριστικά, διότι ως συνείδηση είμαι αυτή η άρνηση που […]
Για να αποκτήσετε πρόσβαση στο άρθρο θα πρέπει να αποκτήσετε κάποια συνδρομή. Διαλέξτε το πλάνο της εδώ. Εάν είστε ήδη συνδρομητής κάντε log in