Ανέβηκε την τσιμεντένια σκάλα με αργά βήματα. Πριν απλώσει το χέρι στο σκουριασμένο πόμολο της πόρτας κοντοστάθηκε. Κοίταξε ένα γύρω, είχε πάρει να σουρουπώνει, ψυχή δεν φαινόταν πουθενά. Σαν να μην άλλαξε τίποτα, σκέφτηκε, ίδια σχεδόν η γειτονιά όπως την άφησε εκείνο το βροχερό πρωινό, όταν αποχαιρετούσε στο κεφαλόσκαλο τη μάνα του βιαστικός να προλάβει […]
