Πίσω απ’ τις γρίλιες είναι το μεγάλο μεσημέρι. Τα σκόρπια σπίτια κάτασπρα, κ’ ένα κόκκινο κάτω απ’ το λόφο. Λίγο πιο πάνω, ξέρουμε, είναι η μεγάλη ασβεστωμένη μάντρα. Από κει κατεβαίνει η δροσιά προς τους ευκάλυπτους, κ’ ένα άρωμα από σάπια ροδάκινα σωριασμένα στο δρόμο. Άξαφνα τα τζιτζίκια σώπασαν. Δυο ηλιοκαμένα σώματα στ’ άσπρα σεντόνια. […]
