Κάτι τι σου είπε η βροχή, κάτι τι σου είπε ο Σεπτέμβρης, κι έγινε η μορφή σου τζάμι θολό, που πίσω του μπορεί κανείς ανενόχλητα μήνες απρόοπτους να περάσει. Περπατώ και νυχτώνει. Αποφασίζω και νυχτώνει. Ξέρω απ’ όλα. Λίγο απ’ όλα. Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται, πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε. Πόσο […]
