Όταν πρωτοείδα τον Τζούλιαν Ασάνζ στη φυλακή Μπέλμαρς, το 2019, λίγο αφότου τον έσυραν από το καταφύγιό του στην πρεσβεία του Ισημερινού, μου είπε: «Νομίζω ότι χάνω το μυαλό μου». Ήταν λιπόσαρκος και αποστεωμένος, τα μάτια του κούφια και η λεπτότητα των χεριών του τονιζόταν από μια κίτρινη ταινία αναγνώρισης δεμένη γύρω από το αριστερό […]
Για να αποκτήσετε πρόσβαση στο άρθρο θα πρέπει να αποκτήσετε κάποια συνδρομή. Διαλέξτε το πλάνο της εδώ. Εάν είστε ήδη συνδρομητής κάντε log in