«Σώπα, μη μιλάς» του Αζίζ Νεσίν
Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή κοψ’ τη φωνή σου, σώπασε κι επιτέλους αν ο λόγος είναι άργυρος η σιωπή είναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια, οι πρώτες λέξεις που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου έλεγαν: «Σώπα». Στο σχολείο μου έκρυψαν την αλήθεια τη μισή και μου έλεγαν: «Εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!» Με φιλούσε […]
Ελύτης: Aπό το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε
Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ’ ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το γλείφω και γεύομαι την αρμύρα του. Kοιτάζω τον ασβέστη αντικρύ στον τοίχο της μικρής μου κάμαρας. Λίγο πιο ψηλά το ταβάνι με τα δοκάρια. Πιο χαμηλά την κασέλα όπου έχω αποθέσει […]
Ελύτης: Aπό το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε
Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ’ ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το γλείφω και γεύομαι την αρμύρα του. Kοιτάζω τον ασβέστη αντικρύ στον τοίχο της μικρής μου κάμαρας. Λίγο πιο ψηλά το ταβάνι με τα δοκάρια. Πιο χαμηλά την κασέλα όπου έχω αποθέσει […]
Καρυωτάκης: Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη
Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ’ όνομά της είναι ένα θαυμαστικό. Δε θυμάμαι το πρώτο αντίκρισμά της. Χωρίς άλλο θα κατέβαινα από μια κορφή, φέρνοντας αγκαλιές λουλούδια. Παιδί ακόμα, εσκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου της. Ξαπλωμένος στην αμμουδιά, εταξίδευα με τα καράβια που περνούσαν. Ένας κόσμος […]
Ασλάνογλου: Ποιήματα για ένα καλοκαίρι
Τώρα επιστρέφω Τώρα επιστρέφω στο δικό σου σώμα στην αίσθηση μιας ξαφνικής καλοκαιριάς που καθυστέρησε ραγίζοντας το τζάμι Τώρα επιστρέφω στην ανάγκη να μιλήσουμε όσο ποτέ, μακραίνοντας την τρυφερή αναμονή διακριτικά καθώς εκείνοι που μας έλειψαν ή γίναν διάφανοι απʼ την πολλή τη χρήση Και περιμένω διακλαδίζοντας το αίμα μου σε μια ακατάσχετη ροή στο […]
«Το βλέμμα μου θε να χάσω μες στ’ ανεξάντλητο γαλάζιο της δικής μου θάλασσας»
Θρηνώ όλες τις χαίτες των κοριτσιών που ‘ναι ριγμένες επάνω στα μαξιλάρια του συμβατικού έρωτα. Θα τους δώσω μες στην ποδιά μου ένα άσπρο τριαντάφυλλο κι ένα κόκκινο -ίσως τα δούνε, ίσως τα μυρίσουνε. Θα τους δώσω μια χρυσόμυγα που βρίσκει ξαφνικά τον ήλιο τραγουδώντας μες στα μαλλιά μου -ίσως τη δούνε, ίσως την ακούσουνε. […]
Τάσος Λειβαδίτης: Το καλοκαίρι ο ουρανός διανυκτερεύει
Βιολέτες για μία εποχή Το καλοκαίρι ο ουρανός διανυκτερεύει οι μυρουδιές έχουν την παιδική μας ηλικία μέσα στον ύπνο μας κοιμούνται τα πιο ωραία ταξίδια κι εγώ δεν έχω αλλο όπλο απ’ το να διηγούμαι ψεύτικες ιστορίες και να τις πιστεύω Τα Χειρόγραφα του Φθινοπώρου Ένα πουλί κάθισε πάνω στα Κάγκελα του κήπου, κάτι είπε […]
«Να εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είσαι εσύ»
Η Ζωή θέλει να την αγαπάνε. Να την αγαπάνε χωρίς παζαρέματα, πολύ και αλογάριαστα. Μικρή κατάλαβε πως για να τα καταφέρει, έπρεπε πρώτα ν’ αγαπήσει αυτή τους ανθρώπους. Αγαπούσε όπως πεινούσε, όπως διψούσε, όπως πονούσε, όπως γελούσε. Το δίχτυ της Ζωής ήταν σοφά πλεγμένο. Είχε κι άλλες κλωστές πολύ γερές. Άνοιγε τις χούφτες της και […]
Ναζίμ Χικμέτ: «Εγώ γνωρίζω από αποχωρισμούς»
[…]Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν από βότανα, άλλοι από ψάρια, εγώ γνωρίζω από αποχωρισμούς. Κάποιοι άνθρωποι ξέρουν απ΄ έξω τ΄ όνομα κάθε άστρου εγώ γνωρίζω όλους τους πόθους κι όχι μόνο κατ΄ όνομα. Κοιμήθηκα στις φυλακές και σε μεγάλα ξενοδοχεία Γνώρισα την πείνα και την απεργία πείνας και δεν υπάρχει ούτε ένα πιάτο που να μην […]
Αργύρης Χιόνης: Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι
Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι Ωραίο αλλά κι επικίνδυνο Ένας παππούς που έκανε αμμόλουτρα Ξεχάστηκε θαμμένος μες στην άμμο Όταν τον θυμηθήκαν ύστερ’ από μέρες Σηκώσαν το καπέλο του Δεν ήταν από κάτω Μια πάλλευκη τουρίστρια απ’ το βορρά Τα ‘φτιαξε με τον ήλιο Κοιμήθηκε μαζί του μέρες μήνες Σκούρυνε αφομοιώθηκε απ’ το τοπίο Οι […]