Γιάννης Ρίτσος: «Ετούτα τ’ άσπρα βότσαλα στο γυμνό σου τραπέζι λάμπουν στον ήλιο»
Ετούτα τ’ άσπρα βότσαλα στο γυμνό σου τραπέζι λάμπουν στον ήλιο. Κανένας δε μαντεύει από ποιους βυθούς ανασύρθηκαν. Κανένας δεν υποπτεύεται με τι ριψοκίνδυνες καταδύσεις τ’ ανέβασες· με τι στερήσεις κι αρνήσεις τ’ απέσπασες από τα νύχια κοραλλόδεντρων και βράχων. Γι αυτό λαμποκοπούν τόσο λευκά με τη σεμνή τους περηφάνια ν’ αποσκεπάζουν το σκοτάδι της […]
Tvxs διαγωνισμός: Κερδίστε προσκλήσεις για την παράσταση «Οι γειτονιές του κόσμου»
Το συγκλονιστικό ποιητικό έργο του Γιάννη Ρίτσου «Οι γειτονιές του κόσμου» που παρουσιάστηκε με εξαιρετική επιτυχία, σε σκηνοθεσία της Νάντιας Δαλκυριάδου την καλλιτεχνική περίοδο 2019-2020, επιστρέφει από τις 6 Μαρτίου και για λίγες μόνο παραστάσεις στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής. Το tvs.gr εξασφάλισε διπλές προσκλήσεις για την Κυριακή 27 Μαρτίου. Για να δηλώσετε συμμετοχή στείλτε […]
«Οι γειτονιές του κόσμου»: Το ποιητικό έργο του Γιάννη Ρίτσου «ζωντανεύει» στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής
Το συγκλονιστικό ποιητικό έργο του Γιάννη Ρίτσου «Οι γειτονιές του κόσμου», που παρουσιάστηκε σε σκηνοθεσία Νάντιας Δαλκυριάδου την καλλιτεχνική περίοδο 2019-2020 και επέστρεψε στις 7 Νοεμβρίου 2021 για λίγες παραστάσεις, επανέρχεται από τις 6 Μαρτίου στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής. Λίγα λόγια για την παράσταση Η ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου «Οι γειτονιές του […]
«Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους»
Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια της μητέρας τους την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί – Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα σάμπως να πιάνει σιγαλή […]
Γιάννης Ρίτσος: Μεσημέρι Αυγούστου
Πίσω απ’ τις γρίλιες είναι το μεγάλο μεσημέρι. Τα σκόρπια σπίτια κάτασπρα, κ’ ένα κόκκινο κάτω απ’ το λόφο. Λίγο πιο πάνω, ξέρουμε, είναι η μεγάλη ασβεστωμένη μάντρα. Από κει κατεβαίνει η δροσιά προς τους ευκάλυπτους, κ’ ένα άρωμα από σάπια ροδάκινα σωριασμένα στο δρόμο. Άξαφνα τα τζιτζίκια σώπασαν. Δυο ηλιοκαμένα σώματα στ’ άσπρα σεντόνια. […]
Η μεγάλη απεργία της Θεσσαλονίκης του ’36 και ο «Επιτάφιος» του Γιάννη Ρίτσου
Θεσσαλονίκη 9 -11 Μαΐου 1936. Στα τέλη Απριλίου του 1936 οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης κατέβηκαν σε απεργία διαρκείας με αιτήματα την αύξηση των ημερομισθίων, βελτίωση των παροχών του Ταμείου Ασφαλίσεως Καπνεργατών καθώς και πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Το κυριότερο αίτημα ήταν η εφαρμογή της σύμβασης του 1924 που προέβλεπε ότι ο μέσος όρος του ημερομισθίου […]
Γιάννης Ρίτσος: Το ξέρω πώς καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα, μονάχος στη δόξα και στο θάνατο
Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλό τό φεγγάρι, — δέ θά φαίνεται πού ἀσπρίσαν τά μαλλιά μου. Τό φεγγάρι θά κάνει πάλι χρυσά τά μαλλιά μου. Δέ θά καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου. Ὅταν ἔχει φεγγάρι μεγαλώνουν οἱ σκιές μές στό σπίτι, ἀόρατα χέρια τραβοῦν τίς κουρτίνες, ἕνα δάχτυλο ἀχνό […]
Γιάννης Ρίτσος: Βιάζονταν πολύ να φιληθούν…
Βιάζονταν πολύ να φιληθούν. Μπήκαν στο σπίτι. Κλείδωσαν. Τις δυο καρέκλες τις άφησαν στον κήπο. Όσο έλειπαν τα πουλιά οικειοποιήθηκαν τις καρέκλες τους, τις έκαναν σκάλες για τα δωμάτια τους. Όταν βράδιασε, όλα τα κατάπιανε τα φύλλα, χτυπώντας ηδονικά τις γλώσσες τους. Οι δυο καρέκλες περίμεναν ακόμη σα δυο μικρά ικριώματα στο χείλος μιας πράσινης […]