Κική Δημουλά: Σε σωστή ώρα νυχτώνει
Κάτι τι σου είπε η βροχή, κάτι τι σου είπε ο Σεπτέμβρης, κι έγινε η μορφή σου τζάμι θολό, που πίσω του μπορεί κανείς ανενόχλητα μήνες απρόοπτους να περάσει. Περπατώ και νυχτώνει. Αποφασίζω και νυχτώνει. Ξέρω απ’ όλα. Λίγο απ’ όλα. Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται, πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε. Πόσο […]
Κική Δημουλά: «Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα»
Σε μία ομιλία της για την ποίηση η Δημουλά όρισε ως εξής το ποίημα: «Βαδίζεις σε μιαν έρημο. Ακούς ένα πουλί να κελαηδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα». Η Περιφραστική Πέτρα Μίλα. Πὲς κάτι, ὁτιδήποτε. […]
Δημουλά: «Έχω πολλά ράμματα για τη γούνα αυτής της μεγαλοκυρίας που λέγεται ευτυχία»
Έχω πολλά ράμματα για τη γούνα αυτής της μεγαλοκυρίας που λέγεται ευτυχία. Μου έχει σπάσει τα νεύρα με όσα ισχυρίζεται απολογούμενη που με έστησε. Ότι τάχα ήρθε, αλλά εγώ είχα το νου μου σε τούτο και σε κείνο, ενώ εκείνη με περίμενε σε τούτο και σε κείνο, κι όπως μου τα προσδιόρισε, με περίμενε σε […]
Δημουλά: Περπάτησα πολύ στα αισθήματα, τα δικά μου και των άλλων
Περπατώ και νυχτώνει. Αποφασίζω και νυχτώνει. Όχι δεν είμαι λυπημένη. Υπήρξα περίεργη και μελετηρή. Ξέρω απ’ όλα. Λίγο απ’ όλα. Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται, πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε. Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων μ’ ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς. Όχι δεν είμαι λυπημένη. Πέρασα μέρες με βροχή, εντάθηκα […]